Lokale
tijd:
12 september.
Brussel - Denver airport - Denver motel. (22,12
mijl - 0u22ยด)
Deze morgen vroeg opgestaan om de
trein te halen van 7u03. De
vader van Anne heeft ons, zoals altijd, naar het station gebracht. De
trein had ongeveer 5 minuten vertraging, maar aangezien onze vlucht
slechts om 10u55 vertrok hadden we tijd zat. De conducteur die reeds in
Aalst onze tickets kwam controlen vond dat we nogal veel bagage bij
hadden en liet ons dan maar eerste klasse rijden. Goed begonnen.
De verdere treinreis verloopt zonder probleem en rond 8u00 staan we
reeds op Zaventem.
Aan de incheckbalie is het enorm druk, zo wordt het 9u30 eer we van
onze bagage verlost zijn en onze tickets in de hand hebben.
Anne is in sneltempo nog wat TAX-free gaan shoppen.
Op naar de douane,ook hier is erg veel volk. De controle
verloopt vlot en rond 10u30 zijn we eindelijk aan onze gate aanbeland,het instappen
is al volop aan gang. 3 Uur op voorhand op de luchthaven zijn is
blijkbaar soms wel nodig.
Na een probleemloze vlucht, zonder veel turbulentie,landen we met een
kwartier vertraging in Chicago.
Het probleem met onze tusssenlanding was dat we wat weinig tijd hadden om
over te stappen. In optimale omstandigheden 2u40, nu nog slechts 2u15.
Bijkomend probleem, we moeten door de immigratiedienst, dan onze
valiezen oppikken en opnieuw weer inchecken, om dan nog maar eens een
grondige controle van de handbagage te krijgen.
Dit gaat spannend worden.
Opnieuw een mega-file aan de immigratiedienst. Eens ik aan de beurt,
toont de beambte niet veel interesse en kan ik vlug doorgaan. Anne
moest wat meer uitleg geven.
Ondertussen was ik gaan kijken om de bagage op te pikken, en gelukkig was alles er al. Dan vlug nog maar eens door de douane, de bagage
opnieuw inchecken en dan door de security met onze handbagage. Als bij wonder
verloopt alles supervlot met als gevolg dat we om 15u15 reeds aan gate
K8 staan om aan boord te gaan.
Deze keer vertrekt de vlucht stipt op tijd, het is prachtig
weer en na de meest rustige vlucht die ik al gekend heb landen we dan uiteindelijk
op onze (voorlopige) eindbestemming.
Hier geen douane of security meer, gewoon onze bagage oppikken en
wegwezen. Voor de bagage af te halen moesten we wel een trein nemen,
't was wel meer een soort metro maar toch.
Eens buiten, hier is het een aangename 27 graden, nemen we de Hertz-bus
die ons naar het verhuurbedrijf brengt. Eens aangekomen, laden we de
bagage uit en gaan op weg om onze reeds gereserveerde huurwagen op te
halen. En dan ..., dan slaat het noodlot toe.
Alain is er zich plots van bewust dat hij zijn Belgisch rijbewijs niet
bij zich heeft, normaal moet dat bij de verhuurfirma getoont worden om
als tweede chaffeur te kunnen fungeren. Na een paar minuten zoeken,
merk ik plots dat mijn handbagage weg is, er is nochthans niemand te
zien in de hal, en Anne kan zich niet herinneren dat ik ermee van de
bus gestapt ben. Paniek... ben ik die echt vergeten of is ze gestolen?
Uiteraard is er onmiddelijk actie ondernomen en zijn we bij Hertz gaan
vragen of er geen bagage gevonden is op het busje, wij zijn afgestapt
aan de laatste halte. Een vriendelijke heer nam ons mee naar een al
even vriendelijke dame, die dan met mij naar een andere depot ging.
De chaffeur van het busje stond er nog en op mijn vraag of hij mijn
bagage gezien had, antwoordde hij positief. Hij had het afgezet in de
depot. Wat een geluk!!!
Eens terug aan de balie van Hertz kan Alain zonder problemen als
bijkomende bestuurder ingeschreven worden, voor hem volstond zijn
Internationaal rijbewijs.
Nu nog even onze wagen zoeken, hij stond op plaats 569,en dan komen we pas echt in vakantiestemming.
Instappen en wegwezen.
Na een twintigtal minuten staan we al aan ons Motel en het is rond
19u30 dat we op onze kamer aankomen. Eigenlijk is het in België dan
reeds 3u30 in de morgen, wij hebben nog honger maar geen zin meer om
nog ver te rijden om iet te eten.
Het wordt dus een Burger King van achter de hoek. Tja, niet direct van
het gezondste, maar we zijn vastbesoten om dit enkel nog te doen in
uitzonderlijke gevallen.
Iedereen is ondertussen moe en snakt naar zijn bed, gelukkig
moeten we
morgen niet vroeg op, dus kan ik gerust deze tekst nog afmaken,
alhoewel middernacht nadert hier ook al.
Morgen zijn we de hele dag in Denver, en nu is het echt hoog tijd om in
mijn bed te kruipen.
Dirk
Groetjes van Anne en Alain
|